Twitter, Web 2.0 en emoticon-grage dames

Katharina Mickler is een eindexamenkandidaat Linguistiek. Als laatste opdracht is haar gevraagd om één grootschalig onderzoek uit te voeren, waarbij zij er voor koos om het over communicatie via het internet te hebben. Reden genoeg voor een blog met als onderwerp ‘Twitter’ om haar aan de tand te voelen.

Kan je eens kort samenvatten waar je onderzoek over gaat?
Ik studeer linguïstiek, dus het onderzoek zal zich voornamelijk richten op communicatie, hoe dit zich ontwikkelt en hoe veranderingen tot stand komen. Daarbij ben ik vooral geïnteresseerd in hoe internet hier aan deelneemt m.b.v. web 2.0 websites zoals Facebook, Blogs en microblogs zoals Twitter.

Hoe komen veranderingen precies tot stand?
Manieren van communiceren veranderen constant, vooral naarmate nieuwe media zich ontwikkelt (zoals televisie, telefoons, e-mail). Nu hebben we bijvoorbeeld “net-speak”, waar zaken zoals emoticons een rol spelen. Maar het gaat ook over de manier waarop we met elkaar praten, hoe ‘de jeugd’ veel met hun vrienden communiceert over internet i.p.v. met elkaar op straat af te spreken en hoe we nu de hele wereld met onze mening proberen te bereiken.

Kortgezegd, het gaat er ook over met wie je praat, hoe je vrienden en vreemdelingen van heel de wereld ontmoet.

Waar ben je tot nu toe achter gekomen?
Mijn vragenlijst is nog niet klaar, maar ik hoop er achter te komen dat mensen er altijd naar zullen verlangen om te communiceren en het dus geen wonder is dat sociale netwerken zich zo snel ontwikkelen.

Het is wel al bekend dat je op internet vaak veel helderder moet zijn. Als je bijvoorbeeld ironisch wilt zijn, dan moet je dat aangeven. Wat vooral wordt gebruikt hiervoor (en naar mijn mening vooral door vrouwen) zijn emoticons.

Wat is er nog meer? In chats lopen gesprekken al snel door elkaar heen, dit probleem lijkt er amper te zijn met blogs gezien iemand direct reageert op je bericht. Microblogging zoals Twitter maakt het erg lastig om één vast onderwerp te hebben en wordt het ook al snel lastig om bij te houden wat er allemaal gebeurt als je veel mensen volgt.

Vrouwen gebruiken vooral emoticons? Hoe komt dat?
Nou, dat is één van mijn theorieën, gezien ik dit vaak zie bij gesprekken tussen mij en vrienden. Ik denk dat dit komt door wat we al weten van verschillen tussen de geslachten.

In een eerder onderzoek dat ik heb afgenomen heb ik mij gefocust op geslacht en kwam er al snel naar voren dat vrouwen “levendiger proberen te zijn” in wat ze zeggen. Ze gebruiken meer handgebaren, hebben een drukkere mimiek en beschrijven vaak dingen om ervoor te zorgen dat mensen weten waar ze het over hebben.

Is dat bij Twitter ook zo?
Twitter is daar een bijzondere uitzondering in – wat ook erg interessant is, waarschijnlijk is dit door de maximum lengte van een bericht. Vrouwen gebruiken ook hier wel emoticons, maar mannen bijna net zoveel. Één emoticon kan namelijk een hoop vertellen met maar 2 letters.

=) ← Zie je?

Maar mensen op Twitter lijken nooit het type om smileys te gebruiken. Of vergis ik me?
Nee, ik denk dat je gelijk he bt. Een hoop berichten zijn vaak korte ‘simpele’ berichtgevingen die voor zichzelf spreken en niet veel uitleg nodig hebben. Afkortingen worden echter wel vaak gebruikt.

Hoe den k jij dat de Twitter gebruikers verschillen van bv. De Facebook, Hyves of MySpace gebruikers?
Daar hoop ik met mijn onderzoek nog achter te komen, maar er zijn al zeker verschillen bekend. Zo neigen Facebook gebruikers meer om enkel informatie met hun vrienden te delen, of met groepen die zich richten op een bepaald onderwerp of via bloggen. Maar met Twitter hebben mensen een netwerk dat iedereen bereikt en ook nog eens over alles gaat – of je nou op de bus wacht of D-day herdenkt.

Het grappige is dat de Duitse versie van Facebook, ‘StudiVz’, het idee van Twitter heeft geadopteerd, waardoor gebruikers van die website iets soortgelijks kunnen doen.

Nog een verschil tussen Twitter en Facebook gebruikers is dat Twitter vooral door ‘geeks’ wordt gebruik. Maar het wordt langzaam maar zeker iets dat meer en meer wordt gebruikt door de ‘gewone man’.